Γιορτάζουμε τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ (1929-2010) του συγγραφέα του «Φύλακα στη σίκαλη» (1951), του αντιπροσωπευτικότερου έργου του μεταπολεμικού ρεαλισμού, που αναμφίβολα επηρέασε βαθιά τους συγγραφείς, οι οποίοι, τρεις δεκαετίες αργότερα δημιούργησαν το ρεύμα που ονομάστηκε νεορεαλισμός ή βρώμικος ή μινιμαλιστικός ρεαλισμός. Καταργώντας κάθε σύμβαση γλώσσας αλλά και εφευρίσκοντας τη δική του εκδοχή για το autofiction μυθιστόρημα, ο Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ λανσάρει έναν έφηβο παραβατικό ήρωα-αντεστραμμένο είδωλο του εαυτού του. Με αναφορές στον Σκοτ Φιτζέραλντ, τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ και τον βρετανό ποιητή Ρόμπερτ Μπαρνς, όπως επίσης και στην αμλετική σεξπιρική μελαγχολία, ο Σάλιντζερ προεκτείνει τα όρια της λογοτεχνίας γράφοντας ταυτόχρονα κι ένα μυθιστόρημα δρόμου με φόντο τη Νέα Υόρκη. Πέντε χρόνια μετά τον «Φύλακα στη σίκαλη», ο Τζακ Κέρουακ γράφει το «Στο δρόμο» επεκτείνοντας την περιπλάνηση έξω από τη μητρόπολη, διασχίζοντας όλη την αμερικανική ενδοχώρα. Ο «Φύλακας στη Σίκαλη» είχε απαγορευτεί σε πολλά σχολεία στις ΗΠΑ, δεν ήταν λίγοι οι επιθεωρητές της εκπαίδευσης και οι γονείς που πίστευαν πως ο Χόλντεν Κώλφηλντ είναι ένα κάκιστο πρότυπο για τα παιδιά τους. Μεταξύ του 1961 και του 1982, «Ο φύλακας στη Σίκαλη» ήταν το πιο λογοκριμένο βιβλίο στα γυμνάσια και τις βιβλιοθήκες της Αμερικής, θεωρούμενο ακόμα και Βίβλος μίσους, υπεύθυνη για τις δολοφονίες του Κένεντι αλλά και του Τζον Λένον. Τόσο ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ όσο και ο Μαρκ Τσάπμαν στη δίκη τους παραδέχτηκαν πως «Ο φύλακας» ήταν από τα πιο αγαπημένα τους βιβλία. Δύο χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία του, ο Σάλιντζερ επέλεξε να εξαφανιστεί από τη δημοσιότητα περνώντας το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα περιφρουρούμενο αγρόκτημα στο Κόρνις του Νιου Χαμσάιρ. Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, φέτος, και σύμφωνα με τη διαθήκη του, δύο νέα βιβλία του αναμένεται να κυκλοφορήσουν. Κρατάει ακόμα η υπερδιέγερση.

Πηγή: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών